Όταν ο λαός εκδικήθηκε τον αρχηγό Ρότσα (το πλήρωσε ακριβά)

Οι εκλογές ανέτρεψαν πολλά, όμως, εάν μου ζητούσε κάποιος να προσδιορίσω το τέταρτο πιο συγκλονιστικό, θα έλεγα ότι ήταν σίγουρα η διάλυση του «Πατριωτικού Συνασπισμού», του κόμματος του Χρήστου Ρότσα. 

Το τρίτο, ήταν ότι υπήρχε ο «Πατριωτικός Συνασπισμός». Και το δεύτερο ότι έλαβε και 376 ψήφους. Το πρώτο; Α, το πρώτο ήταν ότι τις θεώρησαν λίγες! Θράσος μιλάμε! 

Και εάν νομίζετε πως το πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι αυτοί/αυτές οι 376 είναι έξω, μπορώ να σας καθησυχάσω. Κάπως… Είναι μεν αλλά δεν είναι οι πιο σοβαρές από τις περιπτώσεις του είδους, το οποίο στη χώρα μας είναι (τρομακτικά) πολλαπλάσιο. 

Παρακολουθώντας την προεκλογική εκστρατεία είμαι βέβαιος ότι εντοπίσατε πολύ χειρότερα περιστατικά τα οποία μάλιστα άγγιζαν και συχνά ξεπερνούσαν την παραληρητική διαταραχή. Πρώτη φορά νομίζω καταλάβαμε τόσο ξεκάθαρα πόσοι είναι.

Το ότι δεν φύγαμε κολυμπώντας, εάν δεν οφειλόταν στην ανάγκη μας τη μαύρη, θα το έλεγες σίγουρα και γενναιότητα!

Και όχι. Στην περίπτωση του «Πατριωτικού Συνασπισμού» δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Όχι. Πέρα από το θράσος που σας έλεγα πιο πάνω. Ένα θράσος το οποίο αποτυπώθηκε, ας σημειωθεί, με τη φράση «οι πολύ λίγοι ψήφοι που πήραμε στις βουλευτικές εκλογές δείχνουν ότι το κίνημά μας έφθασε στο τέλος του δρόμου» (sic).

Δεν ξέρω ποιος ήταν αυτός ο δρόμος αλλά πρέπει να ήταν εξίσου ολισθηρός για την ελληνική γλώσσα την οποία δεν την κάλυπτε φαίνεται ο τόσος πατριωτισμός, ούτε καν σε σημείο που να διασωθεί η ψήφος η μαυρογέριμη. Η ψήφος. Όχι ο ψήφος. Mα δεν λυπάται κανείς πια τα μάτια μας και τα αφτιά μας; 

Έστω. Ανακεφαλαιώνουμε. Δεν ήξερε κανείς ότι υπήρχαν, δεν τους έφτανε που ήταν τρεις και ο Ρότσας το ονόμασαν και «Συνασπισμό» να φαίνονται περισσότερες παρατάξεις ούτε καν άτομα απλώς, πήραν 376 ψήφους και τους κακοφάνηκε τόσο πολύ που αντί να κάνουν και τούμπες δεδομένων των όσων ρότσων έχει πετάξει μέχρι σήμερα ο Ρότσας, έκλεισαν το μαγαζί!

Κι αν νομίζετε ότι αυτό ήταν, είσθε γελασμένοι/ες. Όσοι και όσες δεν είδατε με προσοχή την είδηση, αξίζει να τη δείτε προκειμένου να καταλάβετε όχι πόσο σοβαρά είναι τα προβλήματα αυτού του τόπου αλλά, πόσο σοβαρό είναι το συγκεκριμένο. Ευτυχώς δικό τους και μόνο.

«Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μας, τις ωφέλιμες προτάσεις μας και τον καθαρό μας λόγο δεν βρήκαμε ανταπόκριση από το εκλογικό σώμα», έγραψε ο μοναχικός Συνασπισμός των Πατριωτών. Ως εδώ, ok. Έναν αέρα τον έχει αλλά, λες ότι είναι η απογοήτευση.

Παρακάτω όμως άρχισε η κλιμάκωση. «Ούτε η φιλοπατρία μας ήταν αρκετή για να μας ψηφίσουν οι πολίτες, όπως ήταν η έγνοια τους για τα ζώα, το θήραμα ή τα αξιόγραφα»!… 

Όπως δηλαδή το κόμμα για τα ζώα θεωρούσε ότι εκπροσωπούσε τα ζώα, οι κυνηγοί ήθελαν να τα φάνε και οι κάτοχοι αξιογράφων διεκδικούσαν αποζημιώσεις, ο Πατριωτικός Συνασπισμός θεωρούσε ότι εκπροσωπούσε τον…; Μα τον πατριωτισμό βέβαια.  

Και κάπου εκεί ξέφυγε: «Δυστυχώς», έγραψαν, «η Δημοκρατία δεν προστατεύει τον λαό από τα λάθη του». Εδώ όχι μόνο των ελληνικών τα λάθη, έτσι; Ένα ασήμαντο «Δ» αντί «δ» στη δημοκρατία. Λάθος είναι το γεγονός ότι δεν ψήφισε ο κόσμος το κόμμα του Ρότσα και αυτό είναι μάλιστα μια εγγενής αδυναμία της δημοκρατίας!

Είναι βέβαια γεγονός ότι η δημοκρατία δεν προστατεύει τον λαό από τα λάθη του αλλά αυτό δεν είναι δουλειά της. Ούτε από τους πελλούς, λέμε τώρα, τον προστατεύει όπως επιμένει να μας υπενθυμίζει η Ιστορία. Είναι δουλειά του λαού αυτή, όχι της δημοκρατίας.

«Εμείς με άλλα κριτήρια μπήκαμε στην πολιτική κονίστρα», έγραψε ο Πατριωτικός Συνασπισμός ξεσπαθώνοντας ενάντια σε έναν λαό αγνώμονα που δεν εκτίμησε τη φιλοπατρία του. Για να συμπληρώσει το αμίμητο: «Οι προτάσεις μας ήταν τόσο βαρετές που τελικά βύθισαν το κίνημα». Εννοούσε βαριές αλλά πέτυχε διάνα το νόημα, έστω και κατά λάθος.

Με την ίδια δε συγκινητική ταπεινότητα και μετριοφροσύνη προσέθεσε: «Για πιο ελαφρά πράγματα όμως δεν ήμασταν φτιαγμένοι. Αν δεν υψικρατείς δεν αξίζει». Δεν υπάρχει ρήμα υψικρατώ, είναι από το «Αείν Υψικρατείν» της Αεροπορίας, αλλά ας το δεχτούμε. Είναι το λιγότερο της ανακοίνωσης, έστω και αντιφατικό όπως είναι με όλο αυτό το βάρος το οποίο προσδίδει το Ρότσιον Κίνημα παύλα Συνασπισμός στον εαυτό του!

Και αφού διακήρυξε ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από το να προσπαθείς να διδάξεις κάποιους που δεν είναι έτοιμοι να διδαχθούν», για να συμπληρώσει ότι «η εκδίκησή τους είναι άνευ ορίων και σε μια δημοκρατία δεσμευτική» (!..) ο μοναχικός συνασπισμός μας αποτέλειωσε.

«Σε 20 χρόνια θα κοιτάμε πίσω με ικανοποίηση, διότι κάναμε το σωστό και είχαμε το θάρρος να το στηρίξουμε, να μην πάμε με το ρεύμα», έγραψε το πάλαι ποτέ κόμμα του άλλοτε υποψηφίου και μετέπειτα βουλευτή του… ΔΗΣΥ, εξηγώντας ότι «το τέλος του δρόμου όμως για τον Πατριωτικό Συνασπισμό δεν σημαίνει και το τέλος της εμπλοκής μας στην πολιτική ζωή του τόπου».

Το λες και απειλή. Και εάν σκεφτεί κανείς πως ο ηγέτης Ρότσας είναι 63 ετών σήμερα, η ιδέα ότι ο χώρος αυτός θα συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί μέχρι τα 83 του αρχηγού του, το 2041, αυτό το σημείο λοιπόν έχω την αίσθηση ότι παραβιάζει τη Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων του ΟΗΕ η οποία κυρώθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία. 

Εγώ όμως επιμένω. Υπάρχουν ακόμα χειρότερες περιπτώσεις. Πολύ χειρότερες. Κλινικές μάλιστα. Και είναι περισσότερες. Κάποιες δε έχουν εκλεγεί! Ο δε Πατριωτικός Συνασπισμός θα είναι πίσω, με νέο όνομα, in no time. Γράψτε το και θα με θυμηθείτε!